Van mitella naar marathon is een blog waarin ik mijn verhaal vertel over het herstel na een schouderbreuk. Wat dit doet met mijn mindset, hoe mijn revalidatie wordt versneld en hoe het mij is afgegaan. Ik hoop hiermee lotgenoten met een blessure te inspireren en motiveren.
Van mitella naar marathon
Denk je eens in dat je op een zonnige zaterdagochtend besluit hard te gaan lopen, een misstap maakt en valt. Het kan ons allemaal overkomen. Maar bij mij resulteerde het helaas in 1,5 jaar vol pijn, een mitella en een zware operatie. Op een moment dat ik er mentaal helemaal doorheen zat, belde Petra me om me te helpen in mijn revalidatie. In deze reeks blogs maak ik jullie graag deelgenoot van mijn revalidatie. Een heftige periode waarin ik met de hulp van Petra van Bewegen met een Lach langzaam weer mijn leven terugkrijg.
Hoe is het gebeurd?
Op die zaterdagochtend 1,5 jaar geleden had ik net een vakantie geboekt en besloot ik om het te vieren 10 kilometer te gaan hardlopen in Amsterdam-Noord. Het Noorderpark is prachtig in de zomer en heeft veel mooie kronkelpaadjes. Iets in mij zei dat ik het rechterpad moest nemen, maar ik besloot toch links te gaan. Een hond liep met me mee en leidde me af, waardoor ik per ongeluk in een kuil in het asfalt stapte, door de lucht vloog en in een soort reflex mijn rechterarm uitstrekte om mijn val te breken. Direct ondersteunde ik met mijn linkerarm mijn rechterarm. De man van de hond hielp me overeind en haalde wat pleisters bij een koffietentje omdat ik onder het bloed zat. Strompelend liep ik naar huis, waar ik een weekend vol gezelligheid had.
Gebroken schouderblad
Maar terwijl het weekend vorderde, merkte ik dat ik mijn arm steeds minder goed kon gebruiken, tot ik op maandagochtend mijn arm niet meer op kon tillen onder de douche. Ik ging naar de huisarts, die me direct doorstuurde naar het ziekenhuis. Daar bleek mijn schouder gebroken zijn, het schouderblad was in twee stukken gebroken. (Hoe werkt een schouder legt alles uit) Een pijnlijke periode volgde. Een operatie was toen niet nodig, omdat ik zo jong en fit ben kon mijn schouder zichzelf helen. Maar ik heb lang met een mitella gelopen, kreeg vervolgens een frozen shoulder en heb een pijnlijke injectie in mijn schouder gekregen.
Schouderoperatie
Na maanden van fysiotherapie kon ik weer wat meer. In mijn persoonlijke leven veranderde er veel en ik was heel trots op mezelf toen ik mijn droombaan bij het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap bemachtigde. Maar ik voelde dat er iets niet goed bleef zitten in mijn schouder. En mijn grootste tip in een revalidatie: luister altijd naar je gevoel. Na een pijnlijke MRI met contrastvloeistof bleek heel het weefsel van mijn schouder open te liggen. Een zware operatie volgde, waarin het weefsel met een soort ankertje weer in mijn bovenarm is vastgezet. Na de operatie lag ik weken met morfine in bed en most ik eerst een immobiliser dragen, om te zorgen dat alles goed heelde. Vervolgens mocht ik weer over op de vertrouwde mitella en moest ik mijn rechterarm weer leren gebruiken.
En toen was daar Bewegen met een Lach
Naast fysiek is mijn revalidatie mentaal ook pittig te noemen. Ik had in huis bij alles hulp nodig en er waren gelukkig lieve familieleden en vrienden om me te helpen. Maar ook toen ik iets meer kon, merkte ik dat ik bang was voor alles. Bang dat iemand tegen m’n schouder aan zou botsen, bang om weer wat te breken, bang dat mijn operatie voor niks was geweest. Ik schreef er openhartig over op mijn Instagram @ultravioletruns . En toen was daar Petra, ze belde me en ging me helpen. In mijn volgende blog zal ik meer vertellen over hoe Peet en ik elkaar kennen en hoe ons traject er tot dusver uitziet. Maar graag deel ik tot besluit de woorden die Petra zei toen ze me ging helpen, woorden die ontzettend veel indruk maakten en me hoop gaven dat het allemaal goed gaat komen: ‘Je bent nu een soort vogeltje in een kooi en we gaan langzaam samen dat kooitje weer openzetten, zodat je weer kan vliegen.’
Loop je zelf te hannesen met een uitbehandelde blessure en heb je dromen voor de toekomst? Neem snel contact op met Petra voor een virtueel kopje koffie…
waw wat een geluk dat u vrienden en family nog had. bij mij was het wel wat anders 28 januwari auto reed mij aan met mijn fiets naar onderzoek direct binnen spoedopnamen 6 maanden schouders gebroken en mijn heup kon niet slikken heb enkel voeding gekregen via mijn maag met een sonde geen vrienden of family na een tijd mocht ik terug naar huis maar de pijn in mijn beide schouders is er nog ik doe wat oefeningen en het is iets beter dan in het begin maar toch nog wat moeite om mijn armen omhoog te houden