Hoe herstel je na een schouderbreuk

Van mitella naar marathon is een blog waarin ik mijn verhaal vertel over het herstel na een schouderbreuk. Wat dit doet met mijn mindset, hoe mijn revalidatie wordt versneld en hoe het mij is afgegaan. Ik hoop hiermee lotgenoten met een blessure te inspireren en motiveren.

Van mitella naar marathon

In mijn vorige blog besprak ik hoe ik 1,5 jaar geleden mijn schouder brak toen ik viel tijdens het hardlopen en hoe Petra mij belde toen ik er helemaal doorheen zat. In deze serie blogs maak ik jullie graag deelgenoot van mijn revalidatie. Want hoe bouw je jezelf fysiek en mentaal weer op na een zware schouderoperatie? Het is een heftige periode waarin ik met de hulp van Petra van Bewegen met een Lach langzaam weer mijn leven terugkrijg.  

Hoe blijf ik positief?

Eind september plaatste ik bovenstaande foto op mijn Instagram @ultravioletruns en was ik zeer openhartig over mijn revalidatie. Ik was net weer bij de chirurg geweest, in de kliniek waar ik in juni 2022 was geopereerd. Ik vertelde haar dat ik moedeloos was omdat ik weinig progressie zag en dagelijks veel pijn had. Ze benadrukte me dat ik een zware operatie had gehad en dat ik er rekening mee moest houden dat het herstel lang zou duren. Dit was niet de boodschap waar ik op hoopte en ik vroeg op Instagram dan ook tips om positief te blijven. Petra belde me op en stelde me gerust. Dezelfde week stond ze bij mij voor de deur in Amsterdam-Noord, met allemaal trainingsattributen. Ik kon wel huilen en dat heb ik dan ook zeker gedaan.

Vertrouwen opbouwen

De eerste weken trainen bestonden vooral uit vertrouwen opbouwen. Vertrouwen in m’n arm, die ik stiekem amper aan het belasten was, vertrouwen in het toelaten van Petra in het helpen bij mijn revalidatie en vertrouwen in het feit dat er niks meer ‘kapot’ kon gaan in mijn schouder. Ik was zo bang om in een menigte te staan en bang om te pont te nemen omdat ik continu de angst had dat iemand tegen mijn schouder aan zou botsten en dat alles voor niets zou zijn geweest. Petra nodigde me uit om samen naar een tentoonstelling van Klimt te gaan in de Fabrique des Lumières in het Westerpark. Om hier te komen moest ik voor het eerst weer in m’n eentje met de pont reizen. Een grote stap, maar ik was helemaal blij dat het goed ging en dat we samen van de tentoonstelling konden genieten.

CARs – Controlled Articular Rotations

Petra en ik trainen twee keer in de week met elkaar, in het echt of virtueel. Ik vind het zo mooi dat ze continu checkt hoe oefeningen voor mij voelen en of ik hier achteraf niet een reactie van krijg. Een oefening die we van het begin af aan al veel doen en die erg goed is voor de schouder zijn ‘CARs’, ‘Controlled Articular Rotations’. Het doel van de CARs is het vergroten van de ‘ROM’ de ‘range of motion’ van de schouder. Na mijn operatie mocht ik mijn arm zes weken niet gebruiken en droeg ik dag en nacht een immobiliser. Toen deze einde af mocht, kon ik mijn arm amper optillen en al helemaal niet draaien. Petra en ik gingen hier intensief mee aan de slag. Elke keer kwam mijn arm een stukje hoger en uiteindelijk kon ik deze voorzichtig weer gaan draaien. Een prachtig moment blijft de eerste keer waarop ik weer een cirkel kon maken met mijn arm. Petra zong altijd ‘Total eclipse of the heart’ wanneer ik dit probeerde, met de nadruk op ‘Turn around’. Toen dit eindelijk weer lukte, voelde dit dan ook als een grote overwinning.

Revalideren met een lach

In mijn volgende blog zal ik meer vertellen van mijn revalidatie vanaf halverwege oktober. Oefeningen die Petra en ik samen deden komen hierin aan bod. En ook vertel ik hoe Petra en ik samen de grootste lol hadden tijdens het aanmoedigen van de lopers van de Marathon van Amsterdam. Revalideren is pijnlijk en pittig, maar met de hulp van Petra doe ik dit nu vaker met een lach op mijn gezicht en heb ik het gevoel dat ik langzaam maar zeker weer meer in het leven sta.